Reszta jest tylko złudzeniem

     Poniżenie jest pogardą do samego siebie, gardzi bowiem sobą ten, którego poniżenie dotyka, gdyż jego wartość jest zawsze uzależniona od wyabstrahowanej z konkretów życia projekcji, którą nakłada na rzeczywistość. Tak każde okoliczności życia, które nie idą torem, jakim sobie człowiek umyślił, muszą wywoływać w nim uczucie poniżenia. Od pogody, w czasie wędrówki w góry, do projektu, który stworzył, a którego nikt należycie nie docenił. 

    Pogarda do siebie jest pragnieniem cierpienia, ukarania siebie za swoje niedbalstwo i skrywane oczekiwanie na litość, albowiem w jednostronnie zaadaptowanym umyśle przeciwieństwa są jednym i tym samym, tak też pogarda domaga się estymy i uwielbienia za doznane krzywdy. Gdy mąż żali się na żonę albo ona na niego, ukazuje właśnie oblicze pogardy do siebie, stwierdzając tym samym, iż naiwność i głupota kierowała postępowaniem tego, kogo roszczenia nie zostały zaspokojone. (ego domagające się satysfakcji)

          Miłości nie ma w tym, który gardzi sobą, bo miłość jest sensem samym w sobie i kochać należy zawsze, bez względu na wszystko. Reszta jest tylko złudzeniem.