z: Żywot szczęśliwego

Żywot szczęśliwego

Kiedy

bawił się sam w piaskownicy, mamusia martwiła się, że nie ma
przyjaciół, kiedy 

ptaki siadały mu na ramionach, popadała w zgryzotę,
że urodziła dziwaka; 

gdy były jego urodziny, smarował się gównem,
żeby przepędzić wszystkich gości - stręczycieli, życzących mu szczęścia,
zdrowia i pieniędzy. 

Gdy dorósł, zamieszkał na drzewie wraz z ptakami,
jedynymi przyjaciółmi, jakich miał, w małym domku opuszczonym przez
Diogenesa z Synopy. 

Pisał wiersze, które wisiały na gałęziach niczym liście.
Gdy spadały, płakał las, wyły wilki, a niedźwiedzie głaskały łososie. 

Nigdy
nie odezwał się do matki, która za nic miała jego miłość, choć codziennie
zostawiała pod drzewem strawę i czasem odzienie. 

Pewnego dnia zjawił się
niespodziewanie Diogenes. Wtedy zadrżał przed majestatem mistrza, lecz ten,
wgramoliwszy się na drzewo, łzami obmył jego stopy; 

po czym zmarł.