Zapomnieć

Człowiek szuka wszelkich sposobów, by zapomnieć. Zapomnieć o troskach, narastającym w obszarze psychicznym cierpieniu, o bólu, żalu, goryczy, niespełnieniu, o katastrofizmie, melancholii, o przepaści nie do przekroczenia, a także o śmierci.
Zatapia się w butelce alkoholu, by tylko nie myśleć o złym losie, wtedy choć na chwilę wydaje mu się, że jest zwycięzcą. Zatraca siebie biedak w przedmiocie powierzchownej miłości, umierając na ołtarzu pożądania. Dom, samochód, nowy fotel, nowy model telefonu, kolejny sezon serialu, wycieczki zagraniczne... Na nic to. Lęki powracają, nawet sen nie daje ukojenia. Przynosi nieustannie opowieści o rozgrywanej tragedii na kartach życia. Czasem zapomni siebie w interesującej rozmowie, kontemplując dzieło sztuki, czy czytając wartościową książkę. Ale tylko czasem, to zdarza się naprawdę rzadko, potem znów tonie w mizerii niepowodzeń. W rzeczywistości cały czas pamięta, pamięta o sobie, ego nie może zapomnieć o dylemacie niezrealizowanej wartości. Cierpi, a psychika rzuca nań klątwę. Czegoś się domaga. Wymusza na utrapieńcu potrzebę zabicia zgorzkniałych pragnień, zaistnienia za wszelką cenę. Wypieranie problemu nie zdaje egzaminu.
[...]
Miasto Dusz, wstrząsająca książka egzystencjalna, księga I